سلام.
من هم روزگاري همينطور بودم و خيال مي کردم چون متفاوتم اينچنينم. اما روزگار گذشت و فهميدم اين که مثل مردم شاد باشي و مانند مردم غمگين يک هنر است.
هنر مردمي بودن.
دلايلي هم در سيره امام ورهبري دارم که بحث را مطول مي کند.
