ورد سحری
بعضی وقتا یه موضوعاتی هستند که کمتر بهشون توجه می شه. کلی کتاب توی بازار هست که آداب و رسوم و کارهای مختلف رو از دید اسلام بررسی کرده. مثلا آداب غذا خوردن، مهمونی، ازدواج، درس، کار، دوستی، بهداشت و ... . یکی از موضوعاتی که من بهش توجه نداشتم و امروز به خاطر مطلبی که می خواستم بنویسم دنبالش رفتم آداب مهمانداری در اسلام بود. چقدر که در این زمینه سفارش شده و حدیث و حکایت داریم. یکیش اینکه میگن مهمون با وارد شدنش خیر و برکت رو به خونه صابخونه میاره و گناهان صاحبخونه رو با خودش می بره! با این حساب واقعا می ارزه آدم یه شب مهمون بده و فوقش یه شبانه روزم زحمت بکشه ؛ در عوضش گناهانش پاک بشه! البته من مهمونی های الان رو قبول ندارم. یعنی از بس مهمونی های ولخرجی و دست و پا گیر دیدم که همه زحمتشم برای خانوم خونه بوده دیگه داشتم توبه می کردم و خودم رو برای یه زندگی بی مهمونی آماده می کردم؛ اما با خوندن این احادیث یه کم نظرم برگشت. باید بتونم توی ذهنم به یه الگوی ساده از آداب مهمانی برسم. سوال اینکه آیا باید سفره ای که میندازیم برای مهمونمون رنگین تر از خونه خودش باشه؟ آیا باید حتما یه وعده غذایی باشه یا مثلا به صرف عصرانه هم قبوله؟ آیا اگه شام یا ناهاره باید کلی میوه و شیرینی هم پشت بندش باشه؟ چطور میشه رفتار کرد که هم مهمون احساس نکنه بهش توهین و بی توجهی شده و هم اینکه اسراف و زحمت بیخودی نباشه؟ اینا واقعا برام سواله... آیا هنوز انقدر مسلمون نشدیم که بتونیم هم مهمونی بدیم هم اسراف نکنیم؟ کلوا و اشربوا و لا تسرفوا بکنیم؟
