ورد سحری
من هیچ نسبت به پیشنهاد وبلاگ نویسا برای روز جهانی قرآن خوش بین نیستم. چون به نظرم تبدیل میشه به یه روز کلیشه ای با برنامه های تکراری اول از همه که میگن چه ثوابی بالاتر از قرائت قرآن... ختم هایی برگزار میشه که مثلا نه هزار نفر هر کدوم با خوندن یک خط قرآن، کل قرآن رو در پنج دقیقه ختم می کنن! این از شاهکار اول. بعد همه به هم قرآن هدیه می دن و بورشورهایی از معجزات علمی قرآن و شاهکارهاش پخش می کنن. صدا و سیما هم که قربونش برم آرشیو فایل های قرآنیش رو می کشه بیرون و چند ساعتی قرآن می ذاره. نهایتش بتونن یه تله فیلم درست کنن برای اون روز که یه جوونی به قرآن پناه آورد و خوش بخت شد. و همایش بین المللی بذارن توی سالن اجلاس و تصمیم بگیرن چطور ملت مسلمان رو با قرآن آشتی بدن! مشکل از روز جهانی قرآن نیست. مگه نه اینکه خدا گفته انا انزلناه فی لیله القدر... حالا شما از روز قرآن کوتاه بیاید به شب واقعی قرآن که همون شب قدر هست رضایت بدید! رمضان هم که ماه نزول قرآنه و تمام اسباب خلقت هم برای رو آوردن بیشتر ما به قرآن هماهنگه... چرا عادت کردیم همیشه خارج بزنیم؟ چرا به جای این همه تبلیغاتی کار کردن نمیایم از خودمون شروع کنیم؟ اصلا بیاید یه طرح بذاریم... حالا که اون احمق آمریکایی خواست قرآن رو با آتش نابود کنه همه ما قرآن رو توی سینه هامون حفظ می کنیم. کاش می شد یه طرح جامع خوندن تفسیر قرآن یا حتی حفظ قرآن برای همه وبلاگ نویسا بذاریم. اینقدر که ما وبلاگای چرت و پرت می بینیم اگه روزی یه آیه قرآن بخونیم به جایی بر می خوره؟ قرائت که جای خود داره و بعضی وبلاگا هم شروع کردن به این کار... بیشتر منظورم روی حفظ هست. حفظ قرآن اینقدرا هم کار سختی نیست. به هر حال هر کسی که تو این دنیای سایبر هست یه حداقلی از استعداد رو داره و اگه پشتکار هم داشته باشه می تونه حداقل چند تا سوره قرآن رو حفظ کنه. میشه طرح اینترنتی حفظ 5 تا سوره مثل لقمان، حجرات، یا همچین سوره هایی همراه ترجمه و تفسیرشون بذاریم و آخرشم به نفرات برتر جایزه بدیم. میشه خیلی کارا کرد... میشه به جای تعیین تکلیف برای مسئولان از خودمون شروع کنیم
