اولی با یاس و دلخوری می گفت هیچ امیدی به آینده وجود ندارد.

دومی سرخوشانه اتفاق مبارکی را در آینده نه چندان دور پیش بینی می کرد.

من گفتم اوضاع نه خوب است نه بد؛ معجزه ای اتفاق نمی افتد. اما بدتر نشدن اوضاع هم خودش مایه امید است.

گفتند همیشه منطقی و واقع بین بودی.

نوشته شده در شنبه 96/1/12ساعت 9:16 عصر توسط سحر| نظرات ( ) |