ورد سحری
الان در مورد یکی از آیه های قرآن کلی نوشتم ، بعد که رفتم ترجمه اش رو از توی قرآن ببینم فهمیدم که آدرس آیه رو اشتباه گفته بودم ! حافظی که مسلط نباشه و بخواد وبلاگ بنویسه همین میشه دیگه . بکش سحر خانوم! مخلص کلامم این بود که قرآن خیلی خوبه ها . خیلی گله . همه حرفاش هم از روی حکمت هست ولی خب مستقیم اسمی از ائمه توش برده نشده . همینه که وهابی ها یه تیکه از اسلام که قرآن باشه رو گرفتن و ما بقی رو وللش و البته اون دنیاشون هم وللش ! در مورد اینکه چرا مستقیم اسمی از ائمه برده نشده قبلا از یکی از استادهام پرسیده بودم . یه جوابش که تقریبا قانعم کرد این بود که برای اینکه خیلی آماده خوری نکنیم . یه خورده مخمون رو به کار بندازیم و دنبال شان نزول و تفسیر قرآن بریم و با زحمت به اهل بیت معتقد بشیم . حرف جالبیه . اینقدر بها دارن که باید دنبالشون رفت و پیداشون کرد . اما ... اما وقتی توی دوران حفظ به آیات تابلویی که در مورد امام زمان بود می رسیدیم ناگهان نوری در دلمون جرقه می زد و واقعا از درون شاد می شدیم که پیدای پنهانمان در قرآن پیداست . جانش درون جان ما در گوشه دلهاستی غایب اگر شد از نظر دانم کجا دارد مقر بر گرد کویش هر دلی سرگشته و شیداستی ای جان فدای آن که او پیدای ناپیداستی
