از توي گوگل ريدر به اينجا رسيدم.اونقدر توي اين پست با آرامش از مرگ حفرف زده بودي، که نا خود اگاه براي اولين بار از بودن چنين مرگي نترسيدم که هيچ؛ بلکه يه آرامشي عجيبي بهم دست داد.طوري که يه لحظه خوشحال شدم که مرگ هست و وجود دارد. يه لحظه حس کردم که اگر مرگ نبود، من بايد چه جوري تا اخر عمر سر مي کردم...فکر اينکه چکونه بايد به اخرش برسي، وحشتناکه برام.گاهي از ته دل خداروشکر مي کنم که موهبتي به نام مرگ هست.ممنونم آبجي سحر که باعث شدي براي لحظه اي هم که شده، ياد مرگ دلمون رو تکون بده.